Week 25; De echte start!
Dinsdag kwam de “vogelvrij” verklaring binnen bij het NCG, op woensdag was deze bij de aannemer en op donderdag was iedereen akkoord met de start van de breekwerkzaamheden aan de gevel! Dinsdag werden ook de hekken geplaatst die vast als onderdeel van het veiligheid, leeftbaarheid en gezondheidsplan zijn, dus we denken dat dit papierwerk ook is afgerond en ingediend. Met slechts 20 weken vertraging zijn we begonnen!!
Omdat er geen zwaar materieel over de waterpunt heen kan, krijgen we een brug over de sloot. Vier draglineschotten worden met de verreiker geplaatst. De katten vinden het prachtig!!
Peter en Jeffrey hebben de muur er in één dag uit, inclusief het verwijderen van het puin. Container 1 is vol. Het geeft ons beiden rust dat er (eindelijk) wat gebeurt. Aanstaande dinsdag hebben we de eerste bouwvergadering. In select gezelschap starten we iets eerder om over mijn ontploffing van twee weken geleden te praten en de behoefte van ons om met ons te communiceren in plaats van over ons. Wordt vervolgd!
Week 24; Samenwerkingszoektocht
Maandag is Maaike ontploft. Naast de omgevingsvergunning van de Provincie moet er een asbestvrij verklaring komen, een BLVG (bereikbaarheid, leefbaarheid veiligheid en Communicatieplan), een Veiligheid en gezondheidsplan, nog een ecologisch onderzoek en een sloopvergunning gevraagd/aangemaakt worden. Dat duurt weken, terwijl de 1e medewerker van Sietsema hier maandagochtend stond om te starten. Na het bouwen van een tussen muurtje en de vloer in ons nieuwe stookhok verwijderen was het gebeurd met de start. Na mijn onploffing (richting Heleen van het NCG, die gelukkig hier goed mee om kan gaan), werd er heen en weer gezwartepiet wie wat (niet) had gedaan en uiteindelijk kreeg ik maandag om half zes het bericht dat alles goed zou komen en ik mij niet te druk moest maken. Vervolgens hebben we de volgende email verstuurd:
“We hebben een lastige week achter de rug waarin elk op zijn eigen wijze probeert voortgang te houden in het versterkingsproject Zuiderweg 2 te Eppenhuizen. Voor jullie een project, voor ons een thuis en ons leven. Deze twee perspectieven geven andere gevoelens, waarbij wij denken dat het belangrijk is om de krachten te bundelen. Onze insteek vanaf het begin is geweest: laten we met elkaar bewijzen dat het ook anders en positief kan. Ook wij hebben deze insteek (onbewust) even losgelaten, maar zouden hier graag weer positief mee verder gaan. Dit betekent wel dat wij verwachten dat er open en duidelijk gecommuniceerd wordt, met ons en niet over ons. Het kan gebeuren dat er vergeten wordt een sloopvergunning aan te vragen, er toch nog een asbest-check moet komen en noem maar op, maar laten we dat samen oppakken en niet naar elkaar wijzen wie dat had moeten doen. Daar gaat het niet sneller of beter van“.
Met aan het einde het verzoek of wij met alle mailwisseling meegenomen kunnen worden, zodat we op de hoogte zijn en elk perspectief zelf zien. Met de belofte dat als we willen reageren dit alleen naar Heleen te doen, is ons verzoek na een paar dagen overdenken goedgekeurd.
Het positieve nieuws is dat we het versterkingsbesluit binnen hebben, dus hoe dan ook wordt de versterking gerealiseerd de komende jaren. Hebben we een verjaardagsfeestje gevierd en zijn het aantal besmettingen onder de 1000 per dag gezakt. Na volgend weekend gaat de samenleving weer bijna geheel open. En gek genoeg vinden we het best spannend en ook wel wennen dat we ’s avonds weer gezellige afspraken kunnen hebben. Tot volgende week!
Week 23; Wat een week!
Tja, waar zullen we beginnen? Vrijdag op zaterdag werd weer eens onze nachtrust verstoord door een aardbeving. Geen hele zware, maar wel net dat je er wakker van schrikt. Zaterdagochtend is Maaike aan het grasmaaien en schiet ineens onze oudste kat Orca voor de grasmaaier langs. In plaats van te remmen drukt ze per ongeluk het gaspedaal in (uit paniek) en maakt ze een slinger. Kat ongedeerd, gevel van de toekomstige badkamer gedeeltelijk ingestort. Maaike van slag.
Een geluk bij een ongeluk dat maandag de start van de bouw is en de gevel al geheel vervangen zou worden. Het is nu wel een beetje spannend: de muur is erg instabiel en de schuur kan niet meer goed afgesloten worden. Gelukkig hangen er binnen camera’s, maar het voelt toch niet heel fijn. En onze dove oude schat, die slaapt rustig verder.
Er zit nog meer tegen, er moet ineens (?) ook nog een omgevingsvergunning komen van de provincie, het versterkingsbesluit is nog niet in ons bezit en de aannemer heeft ook nog geen overeenkomst. Het NCG heeft het er maar druk mee. Het ‘gewone’ onderhoud gaat gelukkig wel door, deze week is schilder Jos (van Hoogeland schilders) bezig geweest met het vervangen van het glas in het tuinhuisje en is alles weer in de verf gezet. Het ziet er prachtig uit.
En verder, zijn vandaag de besmettingen van COVID lager dan de afgelopen 273 dagen (1066) en heeft Maaike weer een eerste sportevenenemt volbracht. Een heerlijke zwemtoch van Zoutkamp naar Electra: 5.5 kilometer, beetje jammer van de stroming tegen…..Tot volgende week!
Week 22; Bestaat er verbouwnesteldrang?!?
Dit weekend was het alweer twee jaar geleden dat een windhoos 4 populieren omver blies en onze schuur bijna wegvaagde. Gelukkig zitten we inmiddels weer veilig, droog en gebeurt er van alles. De keuken ingemeten, de schilder komt morgen om ons theehuisje van nieuw glas en een nieuw laagje verf te voorzien, de offerte van de badkamer is binnen en we kunnen aftelen tot de start van fase 1. En ik? Mijn klerenkast opgeruimd, kastjes uitgesopt en de rest van de details zal ik besparen. Ik ben geen poetser, maar dit weekend heb ik niet veel anders gedaan. Alles netjes voordat de verbouwzooi begint? Nou moeten we wel eerlijk toegeven dat met name de tuin ook wel toe was aan een schoonmaakbeurt. De frambozen waren niet meer te zien 🙂 en de moestuin was vooral groen, terwijl de groente voorzichting opkomt.
En verder?!? Was het de hele week prachtig weer. Van een koud voorjaar, ineens naar zomerse temperaturen van 25+, zijn het aantal besmettingen vandaag ‘slechts’ 1596. Het laagste aantal sinds 16 september. Ik hoop dat het zo door zet, dan gaan we een vrije zomer beleven. Tot volgende week!
Week 21; Heerlijke taart!
Dinsdag hadden we de laatste voorbereidingsvergadering met de NCG, Sietsema, de aannemer en wij als bewoners. Aangezien de financien rond zijn, kunnen we starten met fase 1. Om dit te vieren heeft onze bewonersbegeleider een zelfgemaakte heerlijke taart meegenomen! Er was nog even wat verwarring over de begindatum, maar 14 juni is het zover! Vanaf dan heten de vergaderingen: bouwvergaderingen :).
3 juni komen ze de keuken inmeten, waar Bertil gelukkig bij aanwezig kan zijn. Overleg is altijd goed. En verder? Wordt het eindelijk mooi weer, mogen we weer binnen sporten sinds afgelopen week en loopt het aantal besmettingen flink terug. We beginnen ons een beetje te verheugen op een zomer waarin er weer wat mag, een feestje gevierd kan worden, een concertje en noem maar op. Tot alles echt weer ‘normaal’ is genieten we van ons oude huis en hoe mooi alles in bloei staat. Verder fiets Maaike wat rond langs het Wad en zit Peter vlak boven het wad. Tot volgende week!
Week 20; Besluit, Badkamer, Keuken
Eindelijk hebben we ons er toe gezet en zijn we een badkamer en een keuken gaan uitzoeken. Deze bevalling viel heel erg mee. De badkamer hebben we uitgezocht via een vriendin die bij De Boer Badkamers (Delfzijl) werkt. Heerlijk om weer met een nieuwe opbouwfase te starten, waarin we kunnen dromen over hoe het gaat worden. De dag erna plannen we maar gelijk een afspraak bij de Keukenkampioen. Aangezien de keuken maar een jaar 100% als keuken ingezet wordt en daarna als bijkeuken voor de jam en wijn productie hebben we weinig behoefte aan luxe. Maaike wil wel graag een houten aanrechtblad, tot ze hoort dat deze twee keer per week olie rondom de wasbak en de kraan vraagt en 1 keer per maand een volledige oliebehandeling. Composiet is ook prima :)! De keuken wordt in week 36 (week van 6 september geleverd). Dit betekent dat de NCG geen 5 weken moet nemen om de papieren rond te krijgen. Dinsdag horen we hoe het verder gaat.
En verder? Gaan we de bijkeuken echt ontruimen, want 3 juni komen ze de keuken in meten en leren we Eva dat het mogelijk is dat er een menswezen op haar rug gaat zitten. (Das Gek?!?). Tot volgende week!
Week 19; De aardbevingsvlag hangt
En dan is het weer even een beetje stil. Het wachten is op het contract dat de aannemer sluit met de NCG en onze plannen bij de aannemer ingepland worden. 25 mei staat het eerste volgende overleg gepland. Ondertussen zetten wij de puntjes op de i. De vlaggenmast hangt, een paaltje bij een klimmer wordt geplaatst en we werken lekker in de tuin. Inmiddels hebben we 14 verschillende groenten in de moestuin en ondanks de late vorst komen de aardappelen en topinamboer bijna allemaal op. Die verbouwing gaat in iedergeval goed.
En verder? Zouden we eigenlijk op zoek moeten gaan naar een badkamer en een keuken, daar zien we wat tegenop. Dus gaan we maar lekker zwemmen en zijn we trots op de ronde getallen (waar Maaike erg jaloers van wordt) en maken we kunstige foto’s van de kat. Nog even contact gehad met de jurist van het NCG over ons WOB verzoek, ja die blijft staan. We zijn inmiddels 1,5 jaar bezig om te laten zien dat het wel goed kan, dus willen we ook graag weten, waar we zo lang op moeten wachten. Wellicht kunnen we nog een effinciency advies geven aan deze overheidsinstelling. Tot volgende week!
Week 18; Handtekeningen gezet!!
Ineens is het interne NCG proces doorlopen en de projectbrief (of besluit) voorzien van alle nodige handtekeningen. Vandaag werden we gebeld met het goede nieuws. Maaike was ondertussen alvast aan een nieuwe (oude) hobby begonnen (fietsen) om de tijd wat door te komen ;). We zijn blij dat in de week dat de directie van de NAM beweert dat er maar 50 huizen moeten worden versterkt in plaats van 26.000, onze boerderij straks een aardbeving van 4,5 kan doorstaan. De versterking is dusdanig dat wij bij een aardbeving van 5.0 tenminste drie minuten de tijd hebben om het huis veilig te verlaten, dus tot 4,5 zal deze wel behouden blijven als beeldbepalende boerderij. Ook Eva en Jikke zijn blij.
En verder? Lijkt het eindelijk voorjaar te worden, zijn er prikken gezet en lopen de besmettingen in Nederland langzaam een beetje terug. Kom maar op met de zomer! tot volgende week.
Week 17; Aardbeving van 2.3
We lagen net in bed woensdagavond toen de buurvrouw belde, terwijl Peter in gesprek is volgt een harde klap, gevolgd door een trilling. Alsof de aardbeving direct onder onze boerderij plaatsvindt. We weten direct dat dit de zoveelste beving is, een van de zwaardere van de afgelopen periode. Maaike blijft de massieve schoorstenen op het voorhuis, waar wij direct onder slapen spannend vinden. Helemaal met zo’n klap. Uit de versterkingsberekeningen komt dat de schoorstenen geen gevaar zijn, deze hoeven dus niet versterkt of vervanging te worden. Maar wat gebeurt er als de komende 15 of 30 jaar de schoorstenen keer op keer een klap krijgen? We vinden het beangstigend.
Er volgen verschillende lieve appjes van vrienden en collega’s die horen dat er een aardbeving was in Eppenhuizen. Pas later wordt het bericht bijgesteld dat het episch centrum in Huizinge lag, zo’n 6 kilometer verderop. Zo voelde het niet. De volgende dag krijgen we rond half 9 al een telefoontje van de gemeente hoe het met ons gaat, na de klap. De ambtena(a)r(en), van de gemeente gaan sowieso vanaf afgelopen vrijdag gelijk voortvarend aan de slag met onze email. Op maandag wordt er vanuit de gemeente contact opgenomen met de NCG. Een dag later krijgen we een update dat ook voor de gemeente de procedures binnen de NCG een black box zijn, maar ze hebben daar waar kan aan de knoppen gedraaid. De wekelijkse update op van deze week was dan ook iets positiever. Kostencontrole is akkoord met de begroting. Het lijkt erop dat maandag a.s. de eerste handtekeningen gezet kunnen worden op het projectplan. We wachten met spanning af.
En de schade? De aardbeving heeft gezorgd dat alle scheuren nog verder gescheurd zijn. In overleg met onze adviseur, gaan we dit toch maar melden. Door de vertraging bij de NCG is tenslotte de eerdere schade nog niet gerepareerd en het huis wordt er niet beter van.
En het positieve nieuws? Een aantal aardappelen in onze moestuin komen toch op, ondanks de vorst. Door de vorst kan het zijn dat de aardappels naar beneden groeien, met de wortels omhoog. De zgn. onderzeeer. Ook de schorseneren zijn al zichtbaar. En voor de pruimentijd zal een van de werknemers van Bertil hier vast al een dag gewerkt hebben. Tot volgende week!
Week 16; Wachten langs de zijlijn
Soms is het moeilijk om positief te blijven (sceptische mensen zouden zeggen: “onmogelijk”). Donderdag aan het einde van de dag kregen we de wekelijkse update: We moeten helaas veel stappen nemen binnen NCG voordat alle handtekeningen gezet zijn. Een korte route mag niet meer binnen NCG. We hopen dat ie 17 mei kan worden ingediend voor akkoord, de laatste handtekening…
Dus zomaar weer drie weken vertraging, zonder uitleg. We zijn niet de vrolijkheid zelfde na deze email. Peter fiets zijn frustratie eraf op de crosstrainer, Maaike gaat een stukje rennen. Veel Groningers zouden onze insteek van positiviteit en laten zien dat het wel kan en anders kan, betitelen als naief. Wij geloven er echt in, en nog steeds. Maar inmiddels hebben we wel plan B in werken gesteld. We hebben ons volledige dossier opgevraagd bij het NCG en een noodoproep gedaan bij de gemeente. “Laat niet de auto’s van de experts de straten vullen, maar de aannemersbusjes, Daar gaan we ons uiterste best voor doen”, zei de burgemeester bij zijn benoeming. Kom maar op! Daarnaast gaan we toch onze raadaviseur met alles mee laten lezen. Gewoon als plan B. Een gewaardeerde collega zei na mijn relaas dat we tenminste perspectief hebben, Dat klopt, maar Maaike is nogal van het plannen. Om drie kleine voorbeelden te noemen: er staan hier al drie jaar nieuwe vensterbanken te wachten om vervangen te worden. De vakantie is al gepland (zijn de bouwvakkers al een mooi eind op weg, dus kunnen wij rustig even een zwemtochtje doen) en last but not least de koeken hadden we al in huis en worden inmiddels door onzelf opggegeten uit frustratie. Oke dat zijn er al drie en dan hebben we het nog niet over de ontruimde logeerkamers, die we straks rustig weer kunnen inruimen. Een loge verwachten we eerder dan de stucadoor. De rommel op het achtererf, wachtende op de volgende ronde en alle kapotte raampjes en schilderwerk wat we hebben uitgesteld. Enzovoort, enzovoort.
Gelukkig weten we zeker dat het toegangshek blijft en niet versterkt hoeft te worden, dus dat is een mooi klusje voor het weekend. En verder het positieve nieuws? Het fruit kunnen we ook in onze oude keuken prima verwerken. Tot volgende week!
Week 15; Niets te klagen
Wat een heerlijk weekend. De vroege ochtend nog een beetje fris, maar na een stukje zwemmen (zaterdag) of rennen (zondag), kun je zonder schuldgevoel de hele dag in de zon zitten met een boek. Een boek dat ik als verplichte literatuur wil voorstellen voor alle medewerkers van het NCG, TMG en ministeries die iets vinden van de aardbevingschade en de toe te passen methodieken. De meeste mensen deugen! Als we dit vanaf nu als uitgangspunt nemen, dan wordt er sneller, beter en goedkoper versterkt en hetzelfde geldt voor het afhandelen van schades.
Het leuke van rustig een boek lezen is dat je ook kunt genieten van alles om je heen, vinkjes die het kippenvoer opruimen, katten die op schoot liggen, paardjes die nieuwsgierig kijken wie er langs fietsen en ga zo maar door. Nu zittend in het voorhuis met over een uurtje uitzicht op de zonsondergang en door het andere raam kijkend over de velden naar de toren van Uithuizermeden, denk ik: we hebben niets te klagen! Tot volgende week.
Week 14; Epibreren
Complexe begroting en complexe volgende stappen maken dat wij deze week weinig nieuwswaardigs te melden hebben. Tenzij wij ons weer eens op lief dagboek niveau begeven. Vandaag even niet. Alleen een drietal plaatsjes ter vermaak. Tot volgende week
Week 13; Slippers en winterjas
Het lijkt wel april, zo loop je in slippers en een korte broek en drie dagen later sneeuwt het. Iedereen is moe van het sociale issolement. Maar hoe heerlijk is het als je de hele dag thuiswerkt en tijdens de lunch even kan ontsnappen om aan de rand van het Maar een mini picknick te houden? Daar denken we over een jaar vast nog met heimwee aan terug. Nu hunkeren we alleen naar een covid-lose samenleving.
Het goede nieuws is dat we de eerste uitnodiging voor een feestje binnen hebben, eind juni en Terschelling weer geboekt hebben voor de halve marathon in november.
En verder; hebben we het record voor onszelf in afstandzwemmen in het zwembad verbroken (4,5 kilometer), loopt Maaike een beetje hard en heeft ze een poging gewaagd om in het onverwarmde buitenwater te zwemmen. Gelukkig was dat gisteren, want vandaag sneeuwt het. April doet wat hij wil. En de NCG; die vergadert en denkt na…… Tot volgende week.
Week 12; Toch maar breken
Zo ben je moe en zo ineens lijkt er dan toch vooruitgang te zijn. Afgelopen dinsdag heeft Bertil (aannemer) met de NCG om de tafel gezeten over een aantal vragen die er waren met betrekking tot de ingediende begroting. Deze konden snel beantwoord/ aangepast worden. Iedereen is weer vol goede moed en we denken dat de startdatum in zicht is. Dat betekent dat wij ruimte moeten maken voor de wasmachine, zodat er in de huidige waskamer beton gestort kan worden. Dit wordt straks onze kelder/ voorraadkast/ ketelkast. Gezien de beperktere ruimte heeft elke ruimte meerder functies :).
Het ingewikkelde stukje is dat de begroting nu omgezet moet worden in een getekend besluit. Dit verwacht de NCG volgende week rond te hebben. Vervolgens hebben wij als enige belanghebbende het recht om binnen zes weken bezwaar aan te tekenen. Doen we dit niet, dan kunnen we over zes weken starten. Ehm, hoezo bezwaar, we zijn al anderhalf jaar bezig en al 3/4 jaar 3 wekelijks aan het vergaderen om te kunnen starten met de versterking. Maar goed we wachten af en hebben afgesproken dat Bertil kan starten met de bewonersinvesteringen en wensen. Dus vooralsnog houden we dinsdag 6 april aan als begindatum!!
Tot volgende week!
Week 11; Beetje mijmeren
Tja, als het maar lang genoeg duurt worden ook Peter en ik chagerijnig. Volgende week hebben we een vergadering met de NCG en de aannemer. We verwachten geen voortgang. Wij zijn er klaar voor, de aannemer is er klaar voor en de NCG roept iets over bureaucratie en planning. En nee we passen nog steeds niet in een hokje, maar ook ons kunnen ze moe krijgen. We hebben dus zelf maar de bloemetjes buiten gezet. Tot volgende week!
Week 10; De verhuizing is begonnen
Maandag zijn er vijf containers gebracht. Een soort walk-in-closet, zodat we de hele periode toch nog bij onze spullen kunnen. De eerste twee containers zijn gevuld. Eén met bedden, campeerspullen en beddengoed. Echt hier kunnen we een container mee vullen. Het komende jaar wordt logeren bij Oom Peter en tante Maiki kamperen. De ander met duik- en zwemspullen.
Vanuit het NCG kregen we positief bericht. Er zijn een aantal logische vragen gesteld over de begroting. Deze week worden die intern beantwoord en kunnen ze hopelijk akkoord geven. Dit betekent dat we mogelijk 1 april gaan halen als startdatum!! En verder blijft het genieten als de zon schijnt, spannend als het stormt (toch ergens een tikkie meegekregen waar we overheen moeten groeien) en kunnen we weer zwemmen!!! Van dat laatste wordt het leven een stuk positiever. Tot volgende week!!
