Week 47; Geen foto’s, geen voortgang.
We zijn vergeten foto’s te maken deze week. Terwijl de schilder toch goed bezig is om de stalraampjes van de achtergevel te voorzien van een soort stopverf en dat weer in de juiste grondverf zet. Donderdag hadden we ons driewekelijkse bouwoverleg, met de NCG, de constructeur, de aannemer en met ons. Drie weken geleden hadden we de vergadering in onderling overleg afgezegd, omdat we dachten dat er niet veel te bespreken viel. Daar hebben we nu wat spijt van. Alle actiepunten van zes weken geleden staan nog open. Alleen Bouwbedrijf Sietsema heeft zijn conceptbegroting ingediend, zoals afgesproken. 55 pagina’s met activiteiten en kosten. Vooral de post “huur hakhamer” doet ons pijn. Volgende week wonen we 13 jaar in onze boerderij en zijn we ook al zo lang aan het verbouwen/verbeteren.
De gemeente is niet bereikbaar voor de ongegronde feedback van de welstandscommissie over de bouwaanvraag, de verhuiskostenregeling is nog onduidelijker geworden, want gaat via een subsidie en ook weten we niet of het ecologisch onderzoek is uitgevoerd. De definitieve berekeningen van het constructieve gedeelte zijn in week 52 klaar. Daarna kan pas de definitieve begroting worden opgesteld en heeft het NCG nog 6 weken nodig om de begroting definitief rond te krijgen. Vanaf nu doet iedereen weer zijn best om toch per 15 februari te starten met fase 1.
En verder? Hebben we de wintervoorraad hooi (100 pakjes) op de zolder gelegd, foto’s besteld om de buitenkant van de werkplaats op te leuken, de werkkamer opnieuw ingericht en nemen we definitief afscheid van onze AGA die heel veel gas verbruikte (stond al twee jaar ongebruikt in de bijkeuken). Komende week gaan we druk rekenen hoe we onze eigen bijdrage aan de verbouwing gaan financieren. De NCG/ het rijk investeert fors, maar wij zijn waarschijnlijk ook nog een €60.000 kwijt om deze klus te klaren. Tot volgende week!
Week 46; Puntjes op de I
Langzaam gaan we toch echt naar een afronding van de herbouw van onze schuur. 40 weken hebben we vakmensen in en om het huis gehad. Dinsdag was Pascal er voor het laatst, degene die die er bijna iedere dag is geweest en samen met Erik, Mark, Berend, Joop en anderen van Sietsema bouw onze schuur hebben gebouwd. We zijn alle drie geloof ik niet zo goed in afscheid nemen :). Gelukkig komt Pascal nog een keer terug voor de laatste twee muurankers en hopen we hem in februari weer tegen te komen als er gestart wordt met de versterking. Maar goed, de deuren zitten er goed in en kunnen op slot! Woensdag kwam de glasman en ook hij is bijna klaar met het maken en plaatsen van alle kleine deelraampjes in gekke vormen.
En verder? Vierde Peter zijn verjaardag zonder bezoek (mag niet in verband met de Coronamaatregelen), kan hij gelukkig uren bezig zijn met de inrichting van zijn nieuwe werkplaats en moeten de katten wennen aan de nieuwe ingang via een van de stalraampjes aan de zijkant. We kunnen het namelijk niet over ons hart verkrijgen om een gat in de nieuwe deuren te zagen voor een kattenluik…. Volgende week hebben we weer een vergadering over de versterking. Het kan zijn dat we daarna twee maanden pauze hebben voor de website omdat er niet veel nieuws over de herbouw/ versterking te melden is. Maar dat horen jullie volgende week. Hou je haaks!!
Week 45; Klaar voor Sint Maarten
Deuren, licht, mooi weer en de clown Trump geen president meer: wat een heerlijke week! Maandag kwamen we terug van Terschelling en was Pascal al bezig met de eerste deuren. Peter nam net de tijd om zijn koffer uit te pakken en ging gelijk aan het werk in de schuur. De ambitie om de drie setjes deuren te plaatsen deze week is gehaald (feitelijk gaat het over zeven deuren). We gluren nog even bij de schuur van de buren om te zien hoe 100 jaar geleden de deursluiting aan de binnenkant gemaakt werd. Dat kunnen we nu nog steeds. Op maandag vullen we de hooizolder met stro en hooi, zodat de container achter het erf leeg is. Deze heeft maanden dienst gedaan als hooiopslag. Nu is hij leeg en kan opgehaald worden.
De elektricien (Peter) is aan de beurt om zowel in de werkplaats als buiten het licht aan te brengen. Lukt dit voor Sint Maarten? NB er komt al jaren niemand zingen gelukkig, dus dat zal dit Covid jaar ook wel niet gebeuren:). Voordat de grote deuren geplaatst kunnen worden, moeten er eerst muurankers geplaatst worden. Dit vraagt om grote boren en veel kracht.
Wat wordt het prachtig. Donderdag krijgen we bericht van de gemeente over de bouwaanvraag van de versterking van het woonhuis (eigenlijk van de ingehuurde welstandscommissie) : NIET AKKOORD: de indeling van de lichtdoorlatende panelen in het dak deelt het dakvlak op in verschillende delen. De commissie wil een neutrale richtingloze verdeling zodanig dat het dak als één geheel wordt ervaren. Ehm dit gaat over de schuur, dat was de vorige bouwvergunning. Nu gaat het over het WOONHUIS. Hilarisch!!! Volgens ons zijn ze toch een jaar te laat met dit advies (wat overigens niet advies plichtig was). We zullen ervaren of dit een staartje krijgt. Peter en ik gaan tot het naadje om ons kunstwerk te behouden.
En verder? Hebben we veel spontane bewonderaars die langs fietsen of wandelen en even de schuur van dichterbij willen bewonderen. Ze denken veelal dat we samenwerken met het Groninger Landschap, gezien de historische look.
Maaike volgt een basiscursus watermanagement, dus denkt ze dat ze nu verstand heeft van water afvoer en vooral water vasthouden (gezien de droogte). Terwijl Peter de lampen ophangt en aansluit begint Maaike te graven…………..Tot volgende week!
week 44; Paarden in de stal en de virtuele berenloop
Wat gaat een jaar toch snel. We houden de website inmiddels al meer dan een jaar bij en wat is er veel veranderd. De nieuwe schuur, maar ook een ander Berenloopweekend in vergelijking met vorig jaar. Peter en Pascal zijn de hele week hard aan het werk geweest, zoveel gedaan dat Peter vergat om foto’s te maken. De werkplaats is dicht, de hooizolder ligt erin en er staat een hekwerk omheen, zodat Maaike ook naar boven durft te lopen. Peter heeft de afrastering gemaakt, zodat Eva en Jikke binnen kunnen staan. Vrijdag regende het de hele dag zo hard, dat we ze versneld naar binnen hebben gehaald. Omdat de deuren er nog niet in zaten heeft Pascal nog snel even twee latjes voor de deur gezet. Ze wennen erg snel!
En verder hadden we het appartement op Terschelling vorig jaar al weer geboekt voor dit jaar en zijn we in aangepast gezelschap naar Terschelling vertrokken. Zaterdag heeft Maaike de 1/2 marathon gelopen, Sanne de hele (plus 3 km). Op zondag hebben we samen kleintje berenloop gerend, na de kilometers van zaterdag was dit best een opgaaf. Richard, Liane en Sander supporten digitaal op afstand.
Week 43; Deuren en contouren
Maandag kwam Peter thuis met een enorme hoeveelheid energie, dus de gang zat er goed in deze week. Pascal kon de extra handen wel gebruiken om de grote balken die de achtergevel versterken op zijn plaats te krijgen. Muurtjes werden samen gemetseld en dat geeft de eerste contouren van de nieuwe werkplaats.
Wat worden we hier blij van. Aan de werkplaats komt de nieuwe paardenstal, dit vraagt in het weekend veel teken en meetwerk, maar dan wordt het ook wel heel erg mooi!
En het mooiste van deze week? De nieuwe deuren zijn er! Houten grote deuren, met een personen doorgang en twee paar iets kleinere deuren voor de werkplaats en de stal. Dit alles al in de grondverf: ouderwets groen.
En verder? krijgt onze Eva (de Tinker) een opvoedcursus (speciaal voor puberpaarden), heeft Maaike zondag voor het laatst buiten in het Hoornsemeer gezwommen (tenminste als het de komende twee weken gaat vriezen, anders proberen we het nog een keer). Is de bouwvergunning voor het woonhuis door de gemeente in goede orde ontvangen en zijn we nog gezond, maar blijven de oplopende besmettingen spannend vinden. Tot volgende week!
Week 42; Beton en 13 paar sokken
Maandag in alle vroegte kwam de betonwagen, de betonpomp en de harde werkers om de vloer te storten. Grappig hoe het werkt in je hoofd. Nu het beton er in ligt, is niet meer voor te stellen hoe het er zonder uit ziet. Hetzelfde geldt straks voor Peter zijn werkplaats en de deuren. In alle jaren van verbouwen hebben we geleerd dat de gedachte: “als dit of dit maar eenmaal gebeurd is dan,,,,,” Je denkt dan dat de wereld er heel anders uit ziet, maar dan heb je de volgende wens. Dus je kunt beter blij zijn met wat er al gebeurd is.
We genieten dagelijks van de nieuwe dakgoten en vooral het regenwater en nu ook van de betonvloer. Wat is dat hard werken om het er goed in te krijgen. Het vlinderen ging tot na 21 uur door. Het is prachtig geworden! Daarna werd het even rustig, want het beton moet uitharden. De naden tegen het scheuren die er in gezaagd zijn en de eerste versteviging zijn we vergeten te fotograferen, die houden jullie tegoed.
En verder? De 13 paar sokken, tja een eye-opener. Ik was mijn wekelijkse wasje aan het opgangen en was verbaasd over het aantal sokken dat ik op moest hangen (allemaal door mij gedragen) 13 paar in 1 week. dat is bijna twee per dag. Dat komt natuurlijk van het thuiswerken bedacht ik mij. Op kantoor draag ik altijd een jurk en panty’s. Maar ja, sinds ik 8 tot 10 uur per dag met mijn computer praat, krijg ik koude voeten en zit de wasmand dus vol daarmee en hangen mijn jurken zinloos in de kast. Maar mensen als dat alles is ……. Oké en een mondkapje in de winkel (terwijl het zorgpersoneel 8 uur per dag met een mondkapje werkt). De horeca puzzelt of het uit kan om de hele boel om te gooien en thuis eten te gaan bezorgen om toch nog een beetje geld te verdienen…..Zullen wij dan toch maar niet klagen, afstand houden en af en toe een lapje voordoen?