Week 18: Bijna……………………….
Behalve de aardbeving waar we zaterdag in alle vroegte van wakker schokken (Zijldijk, met een kracht van 2.5) en de intelligente lockdown gaat eigenlijk alles voortvarend. Het dak is bijna dicht, nog 1,5 strook te gaan. We hebben de kostenraming en uitgave samen met de aannemer bekeken en van al onze geïnvesteerde weekenden kunnen we een paar mooie paardenstallen betalen. Die we natuurlijk ook weer zelf gaan realiseren.
Ook is het bekend hoe de fundering van de achtergevel gemaakt moet worden, daar kan binnenkort mee gestart worden. Over twee weken hebben we een vergadering in klein comité om de voorlopige plannen voor de versterking van ons woonhuis, hopelijk, definitief te maken. Ook kregen we bericht van de gemeente dat binnenkort de boom weg wordt gehaald.
En verder? Heeft Peter heel veel opgeruimd en is het oranje zeil in verband met overbodigheid weggehaald van het nieuwbouwstuk in de schuur. Had Maaike haar laatste werkdag in het ziekenhuis en de eerste werkdag bij het waterschap en als mooie afsluiting van deze week kwam zaterdag burgemeester Bolding spontaan langs om de voortgang te bewonderen. Volgende week verder.
Week 17: ZSaaaaaaai
Saai dat thuis blijven, maar wel verstandig. Omdat dat nog wel eens een zomer zou kunnen duren, hebben we maar een grote moestuin klaargezet, de ‘kas’ en de eerste bedden ingezaaid.
En Peter loopt nu als ZZP’er natuurlijk een risico dat hij de komende maanden geen of minder werk heeft, dan hebben we tenminste te eten. We schatten in dat het technische duikwerk wel uitgesteld kan worden, maar uiteindelijk toch moet gebeuren. Dus zal het later in het jaar extra druk worden. Pascal en Erik werken ondertussen flink door, zodat wij het gevoel hebben weer een schuur te hebben met een ‘binnen’ gevoel. De nokvorsten worden ook geplaatst, waardoor het achterste stuk nu echt droog is, alleen nog geen regen om het te testen.
We hebben een lang weekend, dus na twee dagen hebben we de noordkant van de schuur zelf dicht. Dit valt niet onder de verzekering en komt voor eigen kosten. Alles wat we zelf kunnen doen, proberen we dan ook.
En verder genieten we van het heerlijke weer, zwemt Maaike weer buiten en is de komende week haar laatste week in het ziekenhuis. Raaarrrr.
Week 16: Het mooie van kunst
Het mooie van kunst is dat je het mooi vindt of niet en een ieder mag er zijn eigen draai aangeven (figuurlijk dan wel te verstaan). De contouren van onze ‘aardbevingsscheur’ worden goed zichtbaar. Dit is mede een blijvende herinnering voor alle mensen die al jaren vechten voor herstel van schade aan hun huizen door gaswinning. Mede dankzij deze gevechten loopt het bij ons relatief soepel. Al weten we nog niet wanneer en wat er met ons woonhuis gaat gebeuren, staat de boom van de gemeente nog steeds te zwaaien in de wind en staat onze waterfabriek stil doordat we geen dakgoten hebben om de paar druppels die vallen op te vangen om zelf te zuiveren tot drinkwater.
En verder? Zijn we gezond, loopt het aantal IC patiënten langzaam terug en kan Maaike beginnen met afronden van haar werkzaamheden in het ziekenhuis. Nog twee weken werken, dan begint haar volgende carrièrestap bij het waterschap. Zin in! Tot volgende week.
Week 15: Cijfers en eh kunst?
12 containers zijn er sinds januari al afgevoerd met dakplaten, hout, steen etc. Het aantal bezoekers op de website ligt maandelijks rond de 1200 en inmiddels is er 52,74% van het uit te betalen verzekerde bedrag besteed aan de herbouw. We liggen goed op schema is hiermee onze conclusie.
Maar wat doen jullie met die lichtdoorlatende platen, dat ziet er niet heel systematisch verdeeld over het dak uit……. Weten jullie het zeker, geen spijt over een jaar of onverkoopbaar? Volgende week meer over dit ‘kunst’ project.
Binnenkort start ook de herbouw van de achtergevel. De tekeningen hiervan, inclusief versterking, zijn binnen. We herbouwen dit in oude stijl, met versterkte nieuwe methoden, gefinancierd door de NCG. Over de versterking van het woonhuis is nog geen nieuws te melden. Hierin blijven we nog even in onzekerheid.
En verder? We zijn asbestvrij verklaard (door onszelf) het laatste asbest zat op het tuinhuisje. Voorgaande jaren hebben we al het dak van het woonhuis ontdaan van asbest (2011), de gang naar de voorkamers asbestvrij gemaakt (2016) en nu dus het tuinhuisje. Heerlijk wat ruimt dat op, zo met een sociaal leven op een laag pitje!
Week 14: Toch een bord in de tuin
Deze week een heuse mijlpaal, twee eigenlijk. De eerste nieuwe platen zijn op het dak geplaatst en het reclame bord staat in de tuin. Dit laatste hebben we bij de eerste vergadering in oktober al voorgesteld, maar men vond het wel wat spannend. Eigenlijk zijn Peter en ik nu wel super trots op het bord, het is ons gelukt om alle partijen samen om tafel te krijgen en samen op één reclamebord. Dit is ons doel, laten zien dat het wel kan!
Helaas lukt niet alles, het nog niet nader te noemen ingenieursbedrijf dat de berekeningen voor de versteviging op zich neemt heeft voor de 3e maal op rij de afspraak met onze aannemer afgezegd. We weten nog steeds niet precies hoe we de achtergevel aardbevingsbestendig moeten herbouwen. Ook zijn de berekeningen voor het versterken van het woonhuis nog niet helemaal duidelijk. Hopelijk hebben ze deze week tijd om stappen te zetten. Door deze onduidelijkheid is de afspraak van afgelopen vrijdag ook gecanceld.
Maar niet getreurd, het is prachtig weer en de vakmannen verzetten bergen werk met dit zonnige weer. Wij zijn dit weekend gestart met de eerste echte opbouw van de inrichting van de schuur, het kippenhok (voor nu nog 1 kipje). Zodra de buitenren weer dicht kan, krijgt Hen(nie) weer gezelschap van mede-kippetjes.
En op zondag? Checken we even niet het aantal Covid-19 opnames en nieuwe besmettingen, maar houden we ons netjes aan de voorschriften van thuis blijven (voor ons best gemakkelijk) en stiekem is het ook wel lekker dat je even geen sociale verplichtingen hebt, anders dan richting de kip en onze andere huisgenoten.
Week 13: Gekke lente
Op de achtergrond zijn Pascal en Erik met de kettingzaag aan het werk. Ondertussen leest Maaike het manuscript van April Farmer en genieten Bo en Hen(nie) van de zon. Het lijkt bijna een normale lenteachtige vrijdag.
De laatste houtjes zijn deze week gelegd. Het wolfseinde is tot een goed einde gekomen en ook zijn aan de zuid-oost kant en aan de noordkant de laatste platen van het schuur dak verwijderd. Wat kan er in 11 weken tijd toch veel gebouwd worden. Volgende week worden de nieuwe platen geleverd. Dat wordt nog een hele klus. We zijn dit weekend alvast begonnen aan de Noordzijde. Eerst nog een paar platen eraf, met behulp van Jens, vanmorgen het nieuw regelwerk vastgeschroefd en daarna de platen erop geprobeerd te bevestigen. Dakdekken is een vak apart.
Een detail; Maaike heeft hoogtevrees, dus die klimt het dak niet op…..Het lukte Peter niet om tegelijkertijd: een plaat vast te houden, op de juiste plaats neer te leggen, een bout door de plaat te steken, waarbij de gaten van plaat 1 en plaat 2 niet overeenkomen, ondertussen zichzelf in evenwicht te houden en dan ook nog de bout vast te zetten. Gelukkig verzonnen we een list. Een katrol (oud kruiwagenwiel, zonder band) twee harpsluitingen, een lang touw (gevonden op de bodem van een sluis) en twee sjorbanden. Door de zomertijd waren we zondag om half 8 (pas) klaar. Kroketten zijn dan heel lekker (ook vegetarisch en uit de oven).
Volgende week vrijdag hebben we een online vergadering over de versteviging van het woonhuis. Hopelijk goed nieuw in deze gekke tijden!!
Week 12; ontwikkeling plan B
Tja; wat hebben we te melden zo in een week dat de hele wereld op zijn kop staat door het COVID-19 virus. Terwijl Maaike vele uren werkt, gaat de bouw gestaag door. Natuurlijk rekening houdend met de landelijke voorschriften, houd afstand, reizen beperken etc.
Aan het einde van de week is de muurplaat voor de achtergevel ingemeten en kan het vormgeven van het wolfseinde beginnen.
Grasmaaien ontspant ons ook, net als wat frustratie kwijtraken door met de jekkerhamer de betonvloer in onze nieuwe badkamer te verwijderen. Stiekem zijn we al aan het nadenken over de start van de bouw van ons nieuwe kippenhok en moeten we niet gaan hamsteren voor bouwmateriaal??? Nou ja vooral voorbereid zijn op mogelijk volledige lock-down en dan zelf toch nog wat te doen hebben (plan B). Dus kopen wat we nodig hebben voor het kippenhok, de paardenstallen etc. We slapen er nog een nachtje over.
Week 11; Rondhout, ankerbalken en schoren
Zojuist gehoord dat alles in Nederland op slot gaat en dan gaan wij terug blikken op een week vol activiteiten. Best lastig, maar we doen ons best. Vorige week hebben we met de constructeur, de NCG en onze aannemer om tafel gezeten om de plannen door te nemen voor de versterking van het woonhuis. Met name waren er nog vragen over onze nieuwbouw in de schuur. Is dat stevig genoeg? Gelukkig is het antwoord; Ja!
We hopen nog steeds dat we, als de versterking van het woonhuis begint, kunnen verhuizen naar de nieuwbouw. Dit in plaats van een woonunit achter op het erf. Over drie weken krijgen we de uitslag.
Onze trouwe vakmannen gaan gestaag door met de constructie van het dak. Met de dag wordt het mooier en vooral ook sterker. Wat een werk zit hier in. Naast gebinten, ankerbalken en rondhout zijn deze week de schoren geplaatst. Ook wij kennen steeds meer terminologie. Gelukkig wordt het lente en dat werkt aangenamer dan dat natte weer.
Op zaterdag, houden we de voorjaarsschoonmaak in de tuin. We kunnen zelfs buiten lunchen. Zondag staat de wereld op zijn kop, hoe remmen we het Covid-19 virus in Nederland. De (sport) scholen en horeca sluiten hun deuren. Morgen horen we vast welke impact dit gaat hebben op de bouw, maar dat is niet de belangrijkste zorg.
Week 10; Een paar foto’s
In verband met het overlijden van Peter zijn moeder bevat de update deze week alleen een aantal foto’s over de voortgang van de bouw.
Week 9; Stond er bijna een bord in de tuin
Gelukkig is alles weer gemaakt. Je hebt van de periodes (een week, oké dat is niet zo lang) dat alles tegen zit. Familie met griep/longontsteking, ziekenhuis, een kapotte telefoon, auto, fiets, pees geïrriteerd van het sjouwen met zware kruiwagens, heel veel regen en wind. Maar alles doet het weer zo ongeveer. Vrijdag hebben we de bijeenkomst gehad met Univé, de gemeente, NCG en onze aannemer. Zeer nuttig, ook wel heftig.
Concept, concept, concept maar het lijkt er toch echt op dat we ons huis een tijdje moeten verlaten in verband met een zware versterking. Even werd genoemd dat afbreken en nieuwbouw wellicht een optie is. Maaike reageert nogal primair: “Dan komt er een bord in de tuin en zijn wij weg”. Gelukkig geeft Bertil aan dat we het over een karakteristiek pand hebben, dus van afbreken is geen sprake. Eerst maar een nieuwe baan en een nieuwe schuur!
Tot volgende week.
Week 8; Een punt gemaakt
De wind blijft maar waaien en de regen vallen, soms gaan we hier wel een beetje van zuchten. Maar ja wat heb ik te klagen, terwijl de jongens ons dak aan het inmeten en aan het rekenen zijn in wind en regen, zit ik de hele week droog op kantoor en Peter droog onder water in een sluis in wording in Duitsland. Buiten die tijd om hebben we wel nog steeds wat last van druppen regen die via spleten en spelonken toch ons binnenhuis weten te bereiken. We blijven emmers legen, handdoeken om water op te vangen neerleggen, wassen, drogen en weer neerleggen. Maar het nieuwe laminaat blijft tot nu in goede staat.
De hele week zijn de mannen bezig geweest met het uitlijnen, het laatste oude hout verwijderen en zorgen dat scheef toch recht wordt. Het begint weer vorm te krijgen. In het weekend komen de buren om de beurt voor een praatje en om te zeggen dat ze het zo mooi vinden dat de schuur in oude stijl wordt herbouwd. Ook wij zijn hier erg tevreden over. Ondertussen halen we weer een stukje achtergevel weg met de gezellige hulp van Jan Wiebe op zondag. Nu nog even de agenda versturen voor de bijeenkomst aanstaande vrijdag met alle partijen. De datum was gepland met het idee dat we halverwege de bouw zouden zijn, maar gezien de versterking, zijn we op ongeveer 1/3 van de herbouw. Tot volgende week!
Week 7; Als binnen ineens buiten is
Waar zullen we beginnen, de storm(en) of Maaike haar nieuwe baan?!?. Stormen, want dat zijn er twee deze week, die ook nog eens namen hebben gekregen. Zondag de 9e kwam Ciara op bezoek en waaide nog drie dagen en nachten na en zaterdag hadden we Dennis, gelukkig iets vriendelijker als Ciara. Zondag hadden we net de blog af toen de stroom uit viel, Peter ging op onderzoek uit, een haspel in de schuur gaf kortsluiting door al het water wat naar beneden viel. Dat geluid van het druppen van water, was wel heel goed hoorbaar, toch maar even de logeerkamers checken. Pfff bij de lichtkoepels stroomt het water naar binnen. We zoeken alle emmers die we hebben en trekken de linnenkast leeg om water op te dweilen. Ik app lichtelijk in paniek ook maar naar Bertil (aannemer), want inmiddels stroomt het ook in de keuken langs de muur. Hij komt nog even langs en neemt de mankementen op, morgenvroeg maar gelijk aan de slag.
Ik zet de wekker op drie uur om tussendoor nog een keer de emmers te legen. Peter zijn wekker gaat om 5 uur en hij gooit nog een keer de emmers leeg. Dan is het maandag half 8 en zijn Pascal, Mark en Erik er. Ze garanderen dat alles goed komt en ook ik ga maar naar mijn werk omdat ik hier niets kan doen. Petje af voor de drie heren die de hele week in de storm en de regen stug door hebben gewerkt. Maandagavond is de logeerkamer weer lekvrij en de eerste ankerbalk geplaatst.
Vorige week heeft Maaike drie gesprekken gehad bij het Waterschap Noorderzijlvest. Leuke gesprekken, open en vriendelijke cultuur, hier wil zij graag werken! Maar ja dan moet je na 22 jaar UMCG je baan op zeggen, dat doet toch wel een beetje pijn. 1 mei is de startdatum. En in het weekend, staan we gewoon weer in de stromende regen muren af te breken…..
Week 6; Het dak eraf en bubbels
De beslissing is gevallen, het hele dak halen we eraf. Het gaat de hele week voortvarend. Zonder dak, moet onze nieuwbouw wel extra ingepakt worden. Als we op vrijdag rond vier uur thuis komen, ziet het er feestelijk oranje uit. Peter moest de bouw (eigenlijk sloop) de hele week loslaten om te ondersteunen bij de bouw van een nieuwe sluis in Duitsland.
Om de offerte passend te krijgen, werken Peter en ik in de weekenden stug door, dit weekend zijn de eerste platen aan de Noordzijde aan de beurt, de kop is eraf! De container met hout is ook al bijna weer gevuld met het hout dat bij de sloop naar beneden is gekomen.
En dan is het 9 februari en staat Nederland in het teken van een storm met orkaankracht. Hier hebben we slechte ervaring mee. Gelukkig komt er van alle kanten support door appjes, mailtjes, helpende handen (dank Otto!) en ook Bertil (onze aannemer) rijdt nog even langs om te polsen of het hier goed gaat. Op dit moment nog een uurtje of twee te gaan voordat het zwaarste weer over is. We tellen de minuten af….
En tussendoor op zaterdag (met een uitslag op vrijdag gekregen) was het tijd voor bubbels….. Hierover volgende week meer 🙂 .
Week 5; Hoe cool is dat en ook dit
Woensdag zijn we aanwezig bij de installatie van Burgemeester Henk Jan Bolding in de Maranathan kerk in Bedum. Na een openingsalinea in ’t Grunnings, begint zijn toespraak als volgt: ” Welkom Harma en Jan…. Siets en Lowie.., Peter Alkema en Maaike Heidinga, ik weet niet waar jullie zitten, maar ik heet jullie in het bijzonder welkom, omdat jullie naast heel veel anderen, inwoners zijn die heel overtuigend zichtbaar maken dat onze grootste opgave, het gas dossier niet zo maar een dossier is.”
Hij sluit dit gedeelte af met de passende woorden “Niet de inspecteurs, maar de aannemers busjes moeten in de straat verschijnen. ” We zijn echt verrast door zo’n warm welkom. Hoe cool is dat? Later horen we van één van de wethouders dat wij regelmatig als voorbeeld van goede samenwerking ter sprake komen binnen de gemeente. Dit was een van onze doelen: laten zien hoe het wel kan! Ondertussen gaat het thuis door. Het oude gebint wordt verwijderd en twee nieuwe geplaatst.
We zijn met de aannemer druk aan het rekenen of we het kunnen betalen om het laatste stukje dak ook te vervangen. Dit wordt niet gedekt door de verzekering, want geen schade. Het werkt natuurlijk handiger om helemaal opnieuw te starten met het dak in plaats van door bouwen op een bestaand gedeelte.
En voor het weer een hele roman wordt een korte samenvatting van de rest van de week. Breken, bikken, regen, regen, modder, blubber en weer door. Maar laten we niet vergeten dat het leven vooral ook leuk is! Veel sociale support, meewerkende instanties, leuk werken en een concert op vrijdagavond in Dusseldorf van onze favoriete band de Editors. En als we toch in de buurt zijn, gaan we ook nog even Duits Boulderen. Hoe cool is dit! Om daarna weer fris verder te bikke(le)n:)
Week 4; It giet om
De gebinten zijn deze week op (redelijk) authentieke wijze aan elkaar gekoppeld. Namelijk met meerdere pen-gat verbindingen. De doorsnee van de nieuwe gebinten zijn groter dan de oude gebinten. Dit blijft zeker 100 jaar staan. Mooi om echt vakwerk te mogen aanschouwen. Ook de burgemeester, die even kwam kijken naar de vorderingen, was onder de indruk.
Verder blijkt het beter om de achtergevel geheel te vervangen in verband met de noodzakelijke versterking van onder andere de fundering. We zijn in het weekend gelijk begonnen met slopen. Wel voorzichtig, zodat we de stenen opnieuw kunnen gebruiken bij de wederopbouw van de achtergevel.
Week 3; Sloop, hout en loslopende paarden
Drie volle dagen zijn ze nog aan het slopen geslagen deze week. Alles wat onder de stormschade valt en dus door de verzekering wordt vergoed is gesloopt. Er is nog maar een klein stukje dak over.
Maar het eerste hout voor de nieuwe gebinten ligt er ook al! Donderdag bezorgt, vrijdag begon de ontschorsing. Dit voelt toch echt als het eerste nieuwe begin. Zaterdag alle partijen een bericht gestuurd hoe fijn het is dat de herbouw echt begonnen is. Samenwerken werkt!
En dan nog het leed van deze week; we zijn drie verjaardagen vergeten. Sorry, volgend jaar zijn we weer sociaal en de paardjes vonden het hekwerk verplaatsbaar. Eva liep in de tuin, Jikke op het fietspad. Vandaag (zondag) hebben Peter en ik dus heerlijk buiten gespeeld. Een nieuw hekje gemaakt, 150 liter water uit de kraal geschept. Hopelijk houdt dit Eva en Jikke op het rechte pad (namelijk gewoon in de kraal). Tot volgende week!
Week 2; Vergunning en start
Dinsdag zijn de werkzaamheden gestart! Strook voor strook worden het hout en de platen vakkundig van de schuur gehaald. Twee hoogwerkers en Peter zijn oude hoogwerker (waar hij alleen in mag), zoeven omhoog en omlaag om gecontroleerd af te breken. Woensdag komt de eerste afvalcontainer die aan het einde van de dag vol zit. Vrijdag komen er drie nieuwe. Hout, steen en overig. Onze ambitie is om deze in het weekend vol te krijgen. Alles wat wij zelf kunnen doen (vooral opruimwerkzaamheden) bespaart geld wat we verderop in het proces waarschijnlijk nog hard nodig gaan hebben. Veel mensen uit het dorp, maar ook betrokkenen van de samenwerkende partijen komen langs om te zeggen hoe blij ze zijn dat we eindelijk kunnen beginnen. Echt heel fijn al deze steun. Ook de gemeente werkt voortvarend. Vrijdag ligt de vergunning in de brievenbus, komt de wethouder checken of er echt schot in zit en appt Boudewijn, die een van de drijvende krachten is geweest bij de gemeente, om ons te feliciteren met de vergunning. Wat een energie geeft ons dit. Ik wil natuurlijk veel te snel en heb de sloophamer voor de achtergevel al bijna in mijn hand. Maar we moeten nog even wachten, omdat het versterkingsplan van de achtergevel nog financieel doorgerekend moet worden, waarna bepaald kan worden wie wat gaat betalen. Dan maar vast ruimte maken voor de nieuwe paardenstallen….
Week 1; Een frisse start
En daar was het einde van het jaar 2019. Vandaag (5 januari) is het precies zeven maanden geleden dat we wakker werden met een kapotte schuur, doordat er vier grote populieren om waren gevallen. Oudejaarsnacht vonden we beiden spannend, hoe reageren Eva en Jikke op het vuurwerk? Ze kunnen wel in hun tijdelijke stal, maar dit is een inloopstal, niet geisoleerd, dus de knallen komen wel binnen. Gelukkig gaat het goed. Om 12 uur staan wij samen met een glaasje buiten en door met de paarden te praten blijven ze redelijk rustig.
We hebben een grote schijnwerper in de hoogwerker gehangen, om gespuis weg te jagen. Ook plaatsen we hekken voor de (vroegere) ingang, om binnen komen nog wat lastiger te maken. Het lukt, er gebeurt gelukkig niets. Op 1 januari spring ik met een aantal collega’s, aangemoedigd door Peter het frisse water in. Heerlijk!
Raphael (TCMG) komt op vrijdag nog een kopje thee drinken om te kijken hoe het er voor staat en beloofd ons dat hij op het feestje komt ter ere van de schuur die weer in oude staat is opgebouwd. Peter en ik zijn aan het tekenen geslagen voor de nieuwe indeling (met name extra ruimte voor de paarden), ook hier krijgen we weer energie van. De planning van onze aannemer is iets veranderd, verplaatst naar dinsdag de 7e. Hier kunnen we prima mee uit de voeten. Hoe gek ook, eindelijk voelt het alsof we er niet meer alleen voor staan door de daadwerkelijke start van de herbouw.
week 52; Warme winter
Elke week lijken we toch een klein stapje voorwaarts te komen. Deze week hebben we het herziene rapport van de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG) binnen gekregen. De punten waar wij het niet mee eens waren, zijn allemaal overgenomen en het bedrag dat wordt uitbetaald komt overeen met de offerte van onze aannemer om de aardebevingsschade te herstellen. Het geld stond de dag voor kerst ook al gelijk op onze rekening. Af en toe kunnen we de regel ellende even vergeten..
En dan belt de postbode aan met de concert kaartjes voor het Hurricanefestival, hiervoor moet getekend worden. “Oh”, zegt de postbezorger, “ik had niet gedacht dat hier nog mensen zouden wonen”. Grrr, gelukkig is het een warme winter tot nu toe.
Week 51; Startdatum bekend
De door adrenaline gedreven email lijkt een goede uitwerking te krijgen. Peter had het er maandag druk mee. Sietsema (de aannemer), had zondagochtend nog een appje gestuurd om te vragen hoe het bij ons ging, gezien de harde wind. Maandag stond hij op de stoep met het bericht dat hij 6 januari gaat beginnen, vergunning of niet. De gemeente belde ook direct. Ze zouden er alles aan doen om de administratie zo snel mogelijk in orde te maken. Ook de NCG berichtte dat ze waar mogelijk gaan kijken naar versnelling van procedures.
Woensdag kwamen twee toezichthouders van de gemeente kijken wat de staat van de schuur is. Acuut onveilig was de eerste conclusie, hier moet direct wat aan gebeuren. Een uur later zijn ze er weer, toch iets te snel de uitspraak gedaan. Gezien de komende kerstperiode en gebrek aan personeel in de bouw, was het juridisch gezien niet mogelijk om dit etiket te gebruiken. De gemeente puzzelt verder hoe we binnen de mogelijkheden en wettelijke kaders, snel kunnen beginnen. Wij houden vast aan maandag 6 januari. Sinds deze datum bekend is slapen we weer beter, wat een startdatum en een zacht briesje een verschil kan maken. Aangezien er verder in en om het huis nu niet zo heel veel te doen is, heeft Peter maar met Otto geklust in de kerk, waar we vanavond het kerstdiner van het dorp hadden.
Week 50; wind, regen en wind
Deze week komt er vanuit de externe omgeving weinig nieuws. De TCMG meldt dat de computerstoring is verholpen en binnenkort kunnen we het schaderapport verwachten van de schade aangericht door de beving van januari 2018 bij Zeerijp. “Binnenkort” is helaas voor hun niet nader te duiden. Verder komt er vanuit de externe omgeving vooral veel wind. Dit zorgt voor slapeloze nachten en wallen onder mijn ogen. Een collega attendeerde mij erop dat bij stressvolle situaties je relativeringsvermogen afneemt. Met goede voornemens keek ik zondagochtend naar het zonnetje dat heerlijk scheen en dacht, straks is het zomer en is de schuur gerepareerd. Tot nu toe heeft de wind nog maar één keer geleid tot een noodreparatie (augustus). Dus waar maak ik mij druk om…….
‘S middags zijn we bezig met het verplaatsen van de hoogwerker, iets meer onder dak, is het plan…. Terwijl ik nog wat ruimte maak, zie ik vanuit mijn ooghoek een balk bewegen. Ik gil naar Peter dat hij op moet passen. Een halve meter bij hem vandaan stort een balk van ruim drie meter vol met spijkers en een doorsnede van 15 cm neer. Vol emotie en adrenaline sturen wij een email naar de gemeente, NCG en de aannemer. De aannemer kon vier weken geleden al beginnen, we wachten op papieren rompslomp en ondertussen lopen wij gevaar. Maar even een stukje hardlopen, dat helpt altijd…….
Week 49 zes maanden later….
5 december Sinterklaasavond. Voor ons de dag dat het zes maanden geleden is dat we wakker werden met 4 populieren op ons dak. Langzaam boeken we iets vooruitgang. De tekeningen liggen bij de constructeur, die een versterkingsbrief moet opstellen, zodat de vergunning aangevraagd kan worden.
Achter de schermen lijkt er van alles te gebeuren. Onze contactpersonen van de Nationaal coördinator Groningen zijn hard aan het werk. Op woensdag krijgen we al bericht dat de verwachting is dat eind januari 2020 (echt waar) alles rond is om de versterking van het woonhuis ook in gang te zetten.
En verder…. heb ik las van stress, waarschijnlijk van alle berichten van vorige week en het niet weten wat er wanneer gaat gebeuren (ik houd wel van een beetje controle). ‘S nachts word ik regelmatig wakker met het gevoel dat mijn bloed als een dolle door mijn lijf schiet. Ook mijn horloge waarschuwt dat ik onvoldoende herstel. Na de aanschaf van een bloeddrukmeter blijken we beiden prima gezond, wat dat betreft. Een weekendje rust helpt gelukkig ook.
De schuur wordt met elke windvlaag slechter, er steekt weer een ander stuk hout door het dak naar buiten, het dak zelf zakt verder door en er liggen stukken golfplaat in de tuin. De delen die nog vastzitten barsten steeds verder open. De vloer van de schuur wordt inmiddels bijna tot aan de voordeur nat. Het is frustrerend dat je geen grip hebt op reparatie en dat je de procedures hiervoor niet kan versnellen.
Zaterdag zijn we naar een volleybalwedstrijd van mijn nichtje (14 jaar) geweest, die met haar team kampioen werd. Super leuk om daar bij te zijn, dat maakt ons een trotse oom en tante. We spreken wat inwoners uit Loppersum. We luisteren naar de verschillende versterkingsverhalen en verwonderen ons over de kalmte die zij hierbij uitstralen. In Loppersum is tijdelijk met je hele gezin verhuizen ‘normaal’ geworden. Wij vinden het bizar, dat een heel dorp dit moet ondergaan. Gelukkig kunnen we de week positief afsluiten met het uitzicht op onze nieuwe buren, een kudde schaapjes. Als we die nou eens gaan tellen………………..
Week 48 Rollercoaster
We zijn er definitief uit met onze verzekeraar Univé, dat is het goede nieuws van deze week en verder…..Maandag heeft Peter met een constructeur, twee medewerkers van de organisatie Nationaal Coördinator Groningen en onze aannemer een ronde door ons huis gemaakt. Het is allemaal nog al heftig. Alles moet worden verstevigd om bij een zware aardbeving het huis binnen drie minuten te kunnen verlaten.
De schuur en het woonhuis worden (gelukkig) in ons geval afzonderlijk behandeld, zodat we toch redelijk snel kunnen starten met de reparatie van de schuur. In de schuur lijkt het genoeg om alleen de achtergevel te versterken, door deze aan het eerste houten gebint te verankeren. We hadden niet verwacht dat ons woonhuis verstevigd moet worden, deze staat er tenslotte al ongeveer 125 jaar.
Het schijnt veiliger te zijn als de schuur en het huis los van elkaar kunnen bewegen bij een aardbeving, dus ontkoppelen/ los snijden en een dilatatie plaatsen zijn termen die vallen. Ook het verschil in hoogte van de vloeren tussen de ‘opkamer’ en de woonkamer is een risico, dit in combinatie met hoge muren en veel ramen.
De vraag die vele Groningers al hebben gesteld, komt nu ook bij ons voorbij; “kunnen we in ons huis blijven wonen, nu en gedurende de versterking?”
Op dit moment hoeven we gelukkig nog niet te verplaatsen, maar hoe en wat verderop in het proces? We weten het niet. Eerst maar de schuur repareren en de procedure voor versterking echt in gang zetten. Donderdag 28 november zijn twee medewerkers van A&I Kwant de hele dag bezig geweest om ons huis in 3-D te scannen, dat leidt tot een versterkingsvoorstel.
Vrijdag vond de door ons georganiseerde 2e keukentafel bijeenkomst plaats. Klokslag 9 uur komen er zes auto’s aanrijden. De gemeente, de Unive, TCMG, NCG en de aannemer zijn er om in samenwerking te kijken wat er moet gebeuren, in welke volgorde en hoe we voorkomen dat er zaken dubbel gedaan worden. De aanvraag voor de reparatievergunning voor de schuur heeft nu de meeste prioriteit. De tekeningen van de schuur worden getoond en we wisselen uit, wie wat kan en moet doen. In goede sfeer, onder het genot van een heerlijk stukje appeltaart, legt een ieder zijn kaarten op tafel. Het 2e rapport van de schade veroorzaakt door de beving bij Zeerijp in januari 2018 is klaar vertelt de medewerker van de TCMG, alleen het systeem hapert, waardoor we deze nog niet tot onze beschikking hebben.
Peter en ik hopen echt dat de jarenlange gevechten die mede Groningers hebben moeten voeren, om hun schade vergoed te krijgen, verleden tijd zijn. We willen voor deze positieve aanpak reclame maken, laten zien hoe het wel moet! We spreken af dat we starten met een reclame bord in onze tuin, waarop de partijen (die willen) vermeld staan als samenwerkingspartner in de wederopbouw en waar onze weblog op staat. Univé en bouwbedrijf Sietsema werken samen om dit te realiseren.
Nu eerst weekend! De uitnodiging voor het dorpskerstdiner moet ook nodig gemaakt worden, nog even een loopje en daarna met mijn moeder en zussen een tweedaags tripje naar een kerstmarkt in Duitsland. Volgende week maar weer verder.
Week 47 Time flies
Maandag is de container geleverd en kwam er iemand om te meten en tekenen, het lijkt of er nu echt stappen gezet worden. De gemeente liet deze week weten dat ze geen uitspraak kunnen doen over vergunningen, zolang er nog geen officiële aanvraag is om “te repareren”. De term waar wij ons toch angstvallig aan vast houden. De bomen hebben immers het sloopwerk al gedaan.
Dinsdag vroeg in de ochtend (om iets preciezer te zijn om 3.15 uur), word ik wakker van boorgeluiden. Peet hoor jij het ook? Nee, hij hoort alleen een tak over het dak schuren. Ik loop toch even naar de logeerkamers om te kijken. Het waait redelijk en de hele schuur kraakt en piept. Oké, oordoppen in, muziek aan, fingers crossed. Morgen zien we verder…………..Een paar uur later lijkt de schuur nog te staan, sterker nog er lijken geen veranderingen, behalve de adrenaline in mijn bloed midden in de nacht…..zucht. Dit kost veel energie.
Peter appt mij om 10 uur de volgende foto, toch de wind….
De container gebruiken we eerst even voor onze hooiopslag. Onze hooileverancier had honderd pakjes voor ons achtergehouden, omdat we ze zelf niet droog kunnen opslaan. Peter heeft de eerste vijftig opgehaald. De paardjes zijn gelukkig (vooral ook met elkaar :))
Omdat een stuk van de zijgevel van de schuur straks opnieuw opgemetseld moet worden, is het noodzakelijk om de kraal waar de paarden ’s nachts staan aan te passen. Peter maakt van de esdoorn en wat wilgentakken een nieuw hek. Op zondag krijgen we hulp van Lotta.
En verder? We ontvangen in de loop van de week bevestigingen voor de uitnodiging voor de eerste herbouwvergadering, die we volgende week hebben belegd. De verzekeraar, de gemeente en de TCMG zijn in ieder geval aanwezig. Het programma is klaar. Morgen (24 november) krijgen we bezoek van de aannemer, de constructeur en een medewerker van de Nationaal Coördinator Groningen voor een (mogelijk) versterkingsplan van de schuur en ons woonhuis.
Hopelijk is er volgende week meer te melden.
Week 46, een stille verjaardag en wat sporten
Dinsdag hebben we Peter zijn verjaardag gevierd, rustig aan want we hebben geen energie voor bezoek van vrienden en familie. In juni 2020 vieren we het dubbel is ons idee nu. We bezoeken Peter zijn moeder in het verpleeghuis en eten daar een taartje, daarna samen ons uitleven in de boulderhal in Groningen en ’s avonds eten bij ons favoriete restaurant de kleine heerlijkheid in Groningen. Toch een beetje feest.
Op donderdag bellen we met de gemeente of er nog vorderingen zijn m.b.t. de vergunning die we al dan wel niet nodig hebben, ze zijn druk aan het overleggen en onderzoeken mogelijkheden, maar het is nog niet geregeld. Ook hebben we nog even contact met de aannemer. Maandag wordt de container gebracht, zodat we de schuur leeg kunnen halen en gaan ze beginnen met het maken van tekeningen. Zondag hebben we de uitnodigingsbrief gestuurd naar alle betrokken partijen voor de eerste vergadering; de start van de herbouw, belangrijkste onderwerp: stand van zaken herbouw en hoe kunnen we deze gezamenlijke aanpak promoten voor andere uitzonderlijke situaties.
Wij zijn er klaar voor, vandaag nog even wat stenen verplaatsen om ruimte te maken voor de container, zodat deze zo min mogelijk in de weg staat.
Ook is de pauzeruimte voor de bouwvakkers klaar.
En verder? een beetje zwemmen in Kardinge, Maaike loopt de Eelde Airport Nightrun en op zondagochtend de laatste buiten zwem actie van dit jaar. Het was zooooooooooooo koud, echt niet te doen. Thuis kom ik erachter dat er rond de paardenwei ijs in de sloot drijft…..
Week 45 Tegenslag en de vriendelijke burgemeester
De week begint goed, op maandag krijgen we een telefoontje van de gemeente met de vraag of we de ad interim burgemeester en een wethouder van onze gemeente thuis willen ontvangen, vrijdag a.s.. Dit omdat we ondanks alle ellende toch positief vooruit proberen te kijken en zoeken naar samenwerking. Natuurlijk vinden we dit prima. Dinsdag kom ik ziek thuis vanuit mijn werk. Een of ander vervelend virus, waar ik eigenlijk al vanaf zondag last van heb (misselijk en daardoor geen trek in eten). Woensdag een bericht via de aannemer dat we mogelijk toch een vergunning moeten hebben voor we kunnen bouwen. We zijn er steeds vanuit gegaan dat dit niet nodig is, we bouwen precies dezelfde maten, precies dezelfde stijl en dus stevigheid als het was………..in het nieuws horen we dat de ad interim burgemeester blijft na 1 januari, zonder de toevoeging a.i. Donderdag komt boomkap bedrijf De Winter uit Wirdum om nog drie bomen rigoureus te ‘snoeien’. We hebben een beetje een bomen trauma opgelopen. Alles wat kan vallen op de schuur, moet gewiekt.
En dan vrijdag, gelukkig voel ik mij langzaam iets beter worden. Om half tien krijgen we bezoek van de gemeente en iemand van Nationaal coördinator Groningen (NCG), de organisatie die zich bezig houdt met het versterken van huizen in onze provincie. De tegenslag? We staan toch op een lijst met panden die (mogelijk) verstevigd moeten worden en ja we moeten een sloop en herbouw vergunning aanvragen. Dit duurt een aantal weken, terwijl de aannemer volgende week kan beginnen!
AAAAHH, slik, schakel, denk.
Ehm valt dit niet onder reparatie? De bomen hebben al gesloopt en wij gaan alleen repareren. De gemeente zal deze zienswijze meenemen en we horen voordat de burgemeester komt of dit een optie is. Mede gelet op de mogelijke risico’s voor mens en dier als het gaat stormen (en natuurlijk onze nachtrust). Als ze weg zijn bel ik nog een keer met een ingeving. In hoeverre kunnen we al wel beginnen met het wind en waterdicht maken om erger te voorkomen?!? Ondertussen bel ik ook nog met Univé, mogelijk krijgen we een vertraging en hoe zit het dan met de verzekering. Ze zijn niet blij met de mogelijke vertraging, maar moeten zich ook aan de wet houden. Het advies is om maandag contact op te nemen met de schade-expert om de kosten van de vergunningen mee te nemen in de offerte (dit is namelijk behalve een vast bedrag, ook een percentage van de ‘reparatie’).
Eerst maar even verder met het weer egaliseren van de kraal waar de paarden lopen. Na het bezoek van tractoren en groot snoei materiaal is het wat modderig. Oei opschieten, we zitten onder de modder en de burgemeester komt zo. Half vier Burgemeester Bolding en wethouder Rutgers zitten aan de keukentafel, na felicitaties voor zijn benoeming vertellen we over onze aanpak om alle partijen bij elkaar om tafel te krijgen. Ook geven we aan dat het vandaag lastig is om positief te blijven, omdat er nog een partij en een versterkingsplan bijkomt. Dit samen met het feit dat de aannemer kan beginnen en er gewacht moet worden op een vergunning. Hij snapt ons punt en complimenteert ons met onze aanpak en positivisme. Dit zou een voorbeeld moeten zijn voor de gemeente, zo kunnen we met elkaar laten zien hoe het ook kan! Hier zijn we het helemaal mee eens. Maandag gaan ze vergaderen over de vergunning, doorlooptijd en mogelijke tussenstappen die we kunnen maken. De gemeente probeert echt met ons mee te denken. Onze aannemer staat nu niet op de lijst van aannemers die in opdracht van NCG mogen bepalen met een constructeur hoe en wat versterkt moet worden, echter………….omdat Sietsema al zo betrokken is bij de reparatie en hij de plannen al klaar heeft liggen, maken ze een uitzondering. Het blijft echter spannend. Een beetje herfst dus deze week.
Week 44 startdatum bekend en de Berenloop
Yes! Het gaat voortvarend met het vaststellen van de schade. Afgelopen maandag hebben we het rapport gekregen met een voorstel voor de vergoeding van de verzekeraar Univé. Het schaderapport is naar aanleiding van de begroting van de aannemer opgesteld. We zijn hier akkoord mee, met een heel kleine aanpassing van nog twee rekeningen en een aantal uren eigen werkzaamheden. Dus dat gaat vast goed komen. Donderdag is Bouwbedrijf Sietsema geweest. We willen graag nog wat extra werkzaamheden gedaan hebben en sommige dingen willen we ook zelf doen, om geld te besparen, wat we weer kunnen gebruiken voor deze extra werkzaamheden. Ik denk namelijk dat ik prima zelf kan verven en stenen sjouwen, stenen bikken etc.
Over twee weken gaan ze beginnen!!
Peter heeft contact gehad met de gemeente, we mogen het stukje grond net buiten ons erf gebruiken voor de opslag van spullen en de afvalcontainers. Er werd eerst nog iets geroepen over een vergunning, maar dat bleek niet nodig. Dank gemeente Hogeland!
We zijn door deze positieve berichten heerlijk ontspannen vertrokken naar Terschelling. Zaterdag kleintje Berenloop, zondag de 1/2 marathon.
Alle verhalen over stress, misselijkheid, onzekerheid etc zal ik jullie besparen. De uitslag van alle matties die gerend hebben en bij ons gedoucht:
– Sanne 1 uur 35 minuten en 13 seconden
– Catrinus: 1 uur 35 minuten en 13 seconden
– Harry: 1 uur 36 minuten en 6 seconden
– Maaike 1 uur 56 minuten en 15 seconden
– Marlies 1 uur 56 minuten en 34 seconden
– Eva 1 uur 56 minuten en 46 seconden.
En natuurlijk ontzettend bedankt voor onze zeer trouwe supporters: Peter, Liane, Richard, Klaas en Sander op afstand.
Herfstvakantie week 43
Vannacht werd ik een paar keer wakker van de harde wind, het was echt nog geen storm, maar toch…. Mijn reactie, hoofd onder het kussen en vingerscrossed. Ik kan het dak toch niet bij elkaar houden als er wat gebeurt.
De afgelopen week hebben we veel positieve reacties gehad van mensen om ons heen die deze blog hebben gelezen. Vorige week zaterdag heb ik alle deelnemers aan het keukentafelgesprek een bedank mail gestuurd voor de positieve samenwerking. Daar hebben we van alle partijen een reactie op gekregen. De gemeente bedankte ons en gaven aan dat we vooral gebruik moeten maken van de nieuwbouwregeling van de NCG en gaf aan dat aan het einde van de maand meer duidelijkheid komt over de compensatie voor de waardevermindering als gevolg van de aardbevingen. Univé verwacht dat wij er snel uit gaan komen en zien uit naar de volgende bijeenkomst. De TCMG gaat proberen haast te maken met het opstellen van het schaderapport (2e inspectie is uitgevoerd op 25 september voor de aardbeving van begin januari 2018). Indien we voor de volgende bijeenkomst akkoord zijn met de schadeafhandeling, sluiten ze niet aan.
Peter is aan de achterkant van ons erf aan het opruimen gegaan om straks ruimte te maken voor de inrichting van de ‘bouwplaats’ Met pijn in zijn hart heeft hij de kapotte schuurdeuren in nog kleinere stukken gezaagd en naar de vuilstort gebracht.
Gisteren kwam nog een medewerker van de gemeente met de portefeuille erfgoed. Er is nog geen specifiek beleid voor beeldbepalende panden in de (nieuwe) gemeente het Hogeland. Maar hij was erg enthousiast over de manier waarop wij de afgelopen jaren hadden verbouwd met behoud van historische elementen. Hij is bezig met het uitzoeken of er subsidie mogelijk is voor historische herbouw/verbouw. Hij stuurt ons nog een lijst met personen die mogelijk kunnen adviseren over verbouw, met behoud van de juiste uitstraling. Een zinvolle ontmoeting!
Voor de rest is het stil en kunnen we alleen de appeloogst en de lengte van het gras dat groeit op onze voormalige hooizolder laten zien 🙂 . Volgende week hopelijk een akkoord met de verzekering!
vrijdag 18 oktober 2019
Alle partijen betrokken bij schade en herstel van onze boerderij komen vandaag bij ons voor een keukentafelgesprek. Volgens mij een uniek en zeer gewenste bijeenkomst. De insteek is wat ons betreft positief.
Hoe is dit gelukt?
Drie weken geleden was minister Wiebes samen met de directeur van de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG) in de provincie Groningen. Tijdens een bijeenkomst kwam ons dossier ter sprake. Een ieder die daar aan tafel zat vond het logisch dat in uitzonderlijke situaties maatwerk geleverd moet kunnen worden.
Met deze uitspraak in gedachten hebben Peter en ik de stoute schoenen aangetrokken en een uitnodiging verstuurd naar alle partijen. De opening van de brief was als volgt:
Sommige zaken passen in een hokje en lenen zich voor een standaard oplossing. Andere zaken niet. Hier ontstaan uitdagingen, maar vooral ook kansen op vernieuwing en anders (leren) denken. Graag nodigen wij u uit om deel te nemen aan de start van een uniek samenwerkingstraject op vrijdag 18 oktober 2019…..
Alle betrokken partijen zijn voor ons:
- Verzekeraar Univé
- Gemeente Het Hogeland
- Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG)
- Schade-expert van het bedrijf Lengkeek
- de door ons ingehuurde aannemer Sietsemabouw uit Uithuizen.
Vrijdagochtend precies op afgesproken tijd is iedereen aanwezig. Onder de indruk van de deels weggevaagde schuur, waar ze doorheen lopen om binnen te komen, neemt men plaats aan de keukentafel.
Peter en ik hebben lang nagedacht over de toon van deze vergadering. We voelen boosheid, omdat we na vier maanden nog geen duidelijkheid hebben, we voelen verdriet vanwege de huidige staat van onze ‘cabrio’schuur. Toch kiezen we voor een positieve insteek, omdat we blij zijn dat iedereen is gekomen. Omdat wij de grootste belangen hebben, nemen wij het voortouw in dit overleg.
Per partij hebben Peter en ik de belangen en leerpunten verzameld, vanuit ons perspectief natuurlijk. Iedereen schrijft driftig mee.
Ik heb uitgerekend dat we in totaal 100 jaar onze huidige verzekeringspremie moeten betalen, voordat Univé het uit te keren bedrag weer terug heeft. Gelukkig zijn onze families ook verzekerd bij Univé, zonder schade tot nu toe, dus het concept verzekering werkt :).
We willen wederzijds vertrouwen creëren, door transparantie te bieden in kosten en uitgaven. Hierbij hoort het respecteren van de verschillende belangen en helpt het uitwisselen van kennis over wet- en regelgeving vanuit de verschillende deskundigen.
Sietsma heeft berekend dat het opbouwen van de schuur 18 weken gaat duren. Ons verzoek is om in deze periode drie keer met alle partijen samen te komen. Zo kunnen we voortgang bespreken, voortgang zien en ook laten zien dat we van het geld de stormschade en aardbevingsschade herstellen. We willen dat er over een jaar weer een schuur staat die het predicaat karakteristieke boerderij verdiend.
Er volgt een uitgebreide uitwisseling van standpunten, knelpunten en mogelijke oplossingen. De koffie en appeltaart dragen vast bij aan de positieve sfeer. Af en toe voel ik wel boosheid en wil ik reageren, maar houd dit bewust in, we willen vooruit! Het werkt. Iedereen zegt toe bij de volgende vergaderingen aanwezig te zijn, de TCMG houdt een slag om de arm, gezien de vele dossiers die lopen, willen ze geen toezeggingen doen.
Na wisseling van alle visitekaartjes ronden we na anderhalf uur de vergadering af. De schade-expert en aannemer blijven nog even. Er volgt een pittige discussie over een aantal punten in de offerte, echter in goede sfeer. Het is lastig vast te stellen welke schade door de storm is veroorzaakt en binnen de verzekering valt en wat nodig is om in oude stijl de schuur weer op te bouwen. Een uur later lijken we een compromis te hebben gevonden. De offerte wordt nog iets aangepast en daarmee lijkt het bedrag voor de herbouw dat wordt uitgekeerd door de verzekering rond te zijn. To be continued.
Peter en ik zijn in zeer goede stemming. Voor deze uitkomst hebben we wel een paar slapeloze nachten over. We gaan naar Groningen, even boulderen als uitlaatklep. Daarna naar de Folkingerstraat voor 5 potten pindakaas, bij de pindakaaswinkel, een lekkere fles wijn voor vanavond halen wij bij de buren van de pindakaaswinkel. In de auto bedenk ik ineens dat ik bereikbaarheidsdienst heb voor mijn werk…………….. (iets wat klinkt als potverdrie)
De wijn moet nog maar even wachten. We bewaren deze maar voor het volgende feestje: de finish van halve marathon op Terschelling 3 november a.s..
